Wynrard   Store

    และ ใช่... นอกจากเสียงมิซึกิที่แทรกขึ้นมาเขาก็หิวจริงๆ ข้าเหลือบมองหน้าเจ้าของร้านต่างแดนอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบเขาไปว่า "งั้นไปที่ครัวกันเถอะ"
...แต่ในเมื่อเขาบอก"คนทำข้าวมันข้านิ" และลุกออกไปก่อนแล้ว ดังนั้นข้าจะนั่งอยู่เฉยๆ

   ...

   บนโต๊ะปกคลุมด้วยความเงียบอยู่หลายนาที ข้าปล่อยให้สมองประมวณผลจนชัดเจนในตัวเองแล้วจึงเริ่มบทสนทนาขึ้นใหม่

   "ท่านมิซึกิ ข้าต้องการวัตถุดิบชนิดหนึ่งที่ร้านข้าไม่มี"   

   "จำนวน?"
นางตอบเสียงเรียบพร้อมยกชาขึ้นจิบ เป็นท่าทีที่คุ้นชินดีสำหรับพวกเราสามคน "เพียงพอสำหรับการลองผิดลองถูก เพื่อให้ได้ชิ้นที่มีคุณภาพมากที่สุดชิ้นเดียว"
   "ของที่แลกเปลี่ยนล่ะ"

   "นั่นสินะ...เป็นยาจำนวนหนึ่งในร้านข้า"
   "...กับนัยน์ตาสลักของข้าล่ะเป็นยังไง?"